Javni čas đaka Jovine gimnazije u znak podrške targetiranim profesorima
Autor: Snežana Miletić
Sadašnji i bivši đaci novosadske gimnazije “Jovan Jovanović Zmaj” okupiće se u ponedeljak 2. decembra – u 11 sati – ispred dvorišta školske zgrade da bi održali javni čas za odbranu dostojanstva svoje – Jovine gimnazije, ali i da bi podržali svoje profesore koji su bili uz njih kada su 29. novembra stali da odaju počast građanima ubijenim u padu nadstrešnice 1. novembra.
Letak s pozivom na javni čas, koji kruži mrežama, zalepljen je i po školskoj ogradi i ulaznim vratima u školu. Na ovu akciju đaci su se, kako kažu, samoinicijativno odlučili. Povod za nju je što je njihovih 15 minuta ćutanja u dvorištu škole skandalozno zloupotrebio njen direktor Radivoje P. Stojković i to tako što je targetirao nastavnike i optužio ih da su na silu izveli đake u dvorište.
Sve je, zapravo, počelo tvrdnjom premijera Srbije da je profesorka filozofije Danijela Grujić izvela njegovog sina, inače đaka te škole, u dvorište mimo njegove volje, što se vrlo brzo ispostavilo kao vrlo netačno, jer profesorka Grujić predaje filozofiju višim razredima te škole, dok je dotični učenik đak nižih razreda, čak se ni ne poznaju, objasnila je kasnije profesorka u jednom intervjuu.
Đaci Jovine gimnazije ćutali su 15 minuta u dvorištu svoje škole, znak sećanja na:
Nemanju Komara (17) iz Stepanovićeva
Anđelu Ruman (20) iz Stare Pazove
Đorđa Firića (53) iz Kovilja
Valentinu Firić (9) iz Kovilja
Saru Firić (5) iz Kovilja
Milicu Adamović (16) iz Kaća
Milevu Karanovič (76) iz Kaća
Sanju Ćirić Arbutina (35) iz Kaća
Stefana Hrku (27) iz Beograda
Miloša Milosavljevića (21) iz Knićanina
Đuru Švonju (77) iz Stepanovićeva
Vukašina Rakovića (69) iz Bukovca
Vaska Sazdovskog (45) iz Severne Makedonije
Goranku Raca (58) iz Novog Sada
Anju Radonjić (24) iz Paraćina
Koji su, nemarnošću i bahatošću vlasti, ubijeni 1. novembra u padu nadstrešnice na novosadskoj Železničkoj stanici.
Međutim, direktor škole Stojković iste je večeri, verovatno pod pritiskom “više sile” hitno sazvao kasnonoćnu sednicu nastavničkog veća, zahtevajući da se nastavnici, pismeno, u vrlo kratkom roku, izjasne i popišu se gde su bili u vreme odavanja pošte ubijenim građanima u padu nadstrešnice, kao i da li su od 11.52 minuta izvodili decu napolje. Istovremeno se izvinio premijeru Srbije zbog onoga što je ovaj spočitao školi – nastavnicima, odnosno, verovatno, njemu.
Vrlo brzo su reagovali i sami đaci Jovine gimnazije ukazujući na to da premijerove reči nemaju veze s istinom, kao i to da su se na čin odavanja pošte senima ubijenih odlučili sami.
Tek podsećanja radi, setimo se iz udžbenika istorije da se poslednje popisivanje đaka i njihovih profesora desilo oktobra 1941. godine…
Ovo je samo jedan u nizu napada na novosadske srednjoškolce tokom odavanja pošte pobijenim ljudima 1. novembra. Slično strašan incident dogodio se istog dana i ispred Karlovačke gimnazije, gde su udruženi pripadnici vladajuće partije, među njima i državni službenici, poput predsednika opštine Sremski Karlovci, vrlo agresivno verbalno napadali đake te škole dok su mirno stajali i čutali u znak sećanja na nevine žrtve.
Inače, danas (1. decembra) Novim Sadom je hodalo mnogo mladih ljudi, među njima su bili i đaci iz Jovine i Karlovačke gimnazije. S ponosom su držali transparente: “Ovde smo dobrovoljno”, “Mi smo đaci Karlovačke gimanzije”, “Mi smo đaci Jovine gimanzije”… Sa njima je, rame uz rame hodao i novosadski podmladak – budući đaci tih škola. Gurale su ih mame u dečjim kolicima, a neke od njih očevi su nosili na ramenima.
