Na mom radaru- Dragana V. Todoreskov
ANTOLOGIJA
Ovih dana posvećena sam priređivanju antologije pesnikinja-dobitnica nagrade “Milica Stojadinović Srpkinja” KC Vojvodine “Miloš Crnjanski”. Veliki izazov za mene predstavlja odabir onoga što svaku od nagrađenih autorki (Tanja Kragujević, Ana Ristović, Radmila Lazić, Danica Vukićević, Mirjana Stefanović, Tanja Stupar Trifunović, Gordana Đilas, Emsura Hamzić, Kajoko Jamasaki, Stana Dinić Skočajić, Sunčica Denić, Dragica Stojanović) čini osobenom liričarkom. Rekapitulacija nezaboravnih pesama, pa i knjiga koje sam čitala učestvujući u radu žirija koji nagrađuje isključivo žene, za mene je veoma dragocena jer smatram da i dalje živimo u vremenu neizmerno naklonjenijem muškim piscima, kako u pogledu recepcije tako i glede književnih nagrada, koje se u mnogo većoj meri dodeljuju muškarcima.
DVE TRIBINE
Na radaru mi je i organizovanje dve književne tribine, od kojih će jedna biti posvećena fenomenu starenja u književnosti, a druga savremenim stvaraocima koji su iz različitih razloga marginalizovani. Obe tribine deo su Projekta Književna jesen, koji već četvrtu godinu zaredom realizujem sa Ljiljanom Maletin Vojvodić i Draganom Vojvodićem, odnosno Kreativno-edukativnim centrom Artbox. Bavili smo se različitim temama: ženama u književnosti, odnosom književnosti i ideologije, slem poezijom i njenim protagonistima. Ljiljana Maletin Vojvodić je inače autorka zapaženih knjiga o skandinavskim zemljama, od kojih bih posebno izdvojila najnoviji roman Skrik, o kojem trenutno pišem.
PROLJEĆE I JESEN
Nekoliko godina unazad sarađujem sa hrvatskim piscima arbitrirajući na književnim konkursima Preprekovo proljeće i Preprekova jesen. Pored novosadskih i vojvođanskih autora, veliki broj pripovedaka i pesama šalju i pisci iz Hrvatske, a moj je posao da uredim zbornike poezije i kratke proze. Svesna sam da to što radim predstavlja moju reakciju na šovinistički diskurs koji je u usponu kako kod nas tako i u susedstvu, te mi se čini opravdanim da stručnim radom i afirmacijom kulture dam šansu književnim (čak i kada je reč o amaterističkim spisateljskim pokušajima) i kulturnim vezama da ojačaju i ukažu ostrašćenim licima i lakozapaljivim masama na činjenicu da se tekst na srpskom može kroatizovati, tj. prilagoditi standardima savremenog hrvatskog jezika, ali da se ne može prevoditi. Pamtim razgovor koji sam vodila sa Slobodanom Šnajderom pre dvadesetak godina.
Tekst je prenet iz Novog magazina.
