Na mom radaru – Stanko Popović

“RUKE PUNE VEKOVA”

Pripremam izložbu “Ruke pune vekova” – kopije fresaka manastira Pive koje je Dušan Nonin, slikar i konzervator, uradio za života. Radujem se tome, imao sam čast da poznajem Duška koji je restaurirao i rimske freske iz Sirmijuma i radio u brojnim manastirima širom zemlje ondašnje, Hopovu, Krušedolu, Dobrićevu… Prenos živopisa manastira Piva ipak ostaje njegovo životno delo jer je to bio prvi primer u Evropi uspešnog dislociranja jednog manastira. I to s najvećim obimom prenesenog kompletnog živopisa od 1.300 metara kvadratnih! Tihi i skromni čika Duško u tih 12 godina dok je rukovodio radovima prenosa živopisa uradio je još nešto, sa istom strpljivošću i umećem. Oslikao je i napravio kopije 39 fresaka iz ovog hrama. I evo, u organizaciji agilnog Udruženja Crnogoraca Novog Sada i ateljea “Nonin” izlaze pred javnost na sajmu Art – Expo od utorka, 3. marta, kada će u podne biti svečano otvorena izložba u auli Master centra Novosadskog sajma.

“KONTINENT” Ribarac

Na 26 koraka mi je leva obala dunavska i prvo zabacivanje udice, u čemu imam staža bezmalo koliko i života. A od pecanja, putovanja i pisanja živeo sam i izdržavao nas tri decenije. Obilazim svojevrstan amfiteatar na obali Dunava na “Kontinentu Ribarc”, koji smo podigli lane kao novi kulturni kutak i skromni doprinos žitelja i ljubitelja Ostrva manifestaciji “Novi Sad – Evropska prestonica kulture 2021”. Naslovili smo projekat “ŠPIC” GREEN CULTURE CORNER. Sa saradnicima radim na podacima za izradu i postavljanje višejezičnih informacionih tabli o književnicima, slikarima, glumcima, muzičarima … ljudima kulture i umetnosti koji su živeli i uživali, odmarali se i stvarali… i lep trag ostavili tokom 74 godine trajanja Ribarskog ostrva.

DURMITOR, DURMITORE

E, čudo je ta genetika i korijeni zavičajni, u godine pozne osobito. Evo prebačujem i jezik i pismo. Svi ste čuli onu jednostavnu pesmu “Durmitor, Durmitore, visoka planino…” o bjeloj kuli i vjernoj ljubi. Svi su mislili da je to narodna umotvorina, dok se u potonje vrijeme nije saznalo da je ona autorsko djelo, a da su joj potka i osnova stvarna ljubav, čežnja i vjerna ljuba. Pjesma je nastala u zloglasnom austrougarskom logoru Nađmeđer, gdje je tamnovao u Prvom svjetskom ratu mlađahni Durmitorac Vladimir Vlajko Šaulić, dobročinitelj, učitelj ratni i poratni, potom i direktor ugostiteljstva… koga je iz zarobljeničkog logora čekala vjerna ljuba Jovanka. Vođen tom pričom zavičajnom i prilikom da u mladosti posjedim ponekad sa đedom Vlajkom, sa ekipom sam uobličio dokumentarni film o ovoj priči o pjesmi, treći u nizu s tematikom dobročinluka i čojstva. Sada ga finiširamo i dogovaramo premijere.

Tekst je prenet sa portala Novi magazin.